Saidou is geopereerd

En dan een week na ons eerste contact laat de chirurg weten dat hij weinig tijd heeft maar gaat kijken of hij een gaatje kan vinden. Na wat heen en weer gemail komt het ongelofelijke bericht: ik heb geboekt, kom dinsdag nacht om 01.00 uur aan, wil dinsdagmiddag opereren en ga woensdagavond terug om donderdagmorgen weer op tijd op mijn werk te zijn. Heerlijk, geen woorden maar daden. Na een heerlijk ontbijtje zijn we naar Africmed gegaan. Kennis gemaakt met Dr.Jagne, hoofd van het ziekenhuis ,de operatiekamer verkent en de nodige spullen bij elkaar gezocht. Hij liep in het ziekenhuis twee Nederlandse operatiezusters tegen het lijf en dacht in bananensplit beland te zijn. Zij waren daar toevallig, hebben geassisteerd bij de operatie en bleken van onschatbare waarde. Helaas is het niet allemaal soepel verlopen. Het metaal die de infectie veroorzaakte is eruit en de chirurg denkt dat hierdoor de infectie wegblijft. De breuk is genezen, het bot is sterk het zou niet meer mogen breken. Helaas kwam hij boven zijn knie een vingerdik gat tegen waardoor het los zit van zijn knieschijf. Hij wilde het vast zetten met een externe klem maar helaas bleek toen dat hij het niet vast kon zetten aan het onderbeen omdat het bot zo dun was als een eierschaal. Nu is de vraag of dit komt door een botziekte of door het 3 jaar  zitten in een rolstoel. Hij denkt bijna zeker te weten dat het geen botziekte is of in een hele lichte mate. Hij heeft een stukje bot meegenomen om dit in Nederland te laten onderzoeken. Saidou heeft nu gips vanaf zijn middel met zijn knie gebogen, vreselijk om te zien maar de dokter zegt dat zij hier heel snel aan wennen. Na 6 a 8 weken moet blijken uit een CT scan of het bot aangroeit. Een kanjer van een dokter die zich schuldig voelt over het resultaat en niet zal rusten voordat hij kan lopen. Vanuit Nederland blijft hij adviseren, de CT beoordelen en indien nodig komt hij terug voor verdere behandeling. Met Saidou gaat het naar omstandigheden goed.

Fingers crossed